Lonżowanie konia.

Zwykle zdumiewa wszystkich jak konie szybko i dobrze potrafią przyswoić sobie i respektować swą rolę w czasie lonżowania. Także niedoświadczone młode konie reagują na najmniejszy ruch
 bata i pozwalają, przez zmianę pozycji lonżującego, na dodanie lub skrócenie tempa. Konie czują się w widoczny sposób "zamknięte" między lonżą a batem. Wytłumaczenie funkcji lonżowania
leży w budowie końskiego oka. Z naszego punktu widzenia koń przyjmuje wszystko zniekształcone poziomo - pojedynczy punkt na horyzoncie jest linią. Człowiek z lonżą jest czymś przeciwnym,
zawsze pozostanie równolegle, niezależnie od tempa lonżowania. Będzie to jeszcze jaśniejsze, gdy zaobserwujemy, że już najmniejsza zmiana położenia lonżującego ma duży wpływ na konia. Krok
do tyłu i koń czuje się popędzany, krok do przodu i czuje się hamowany. Faktem jest, że lonżowanie bywa często źródłem różnego rodzaju lekkomyślności. Koń lonżowany tylko na kantarze ciąga
 lonżującego po całym placu, lub wyrywa mu lonżę z ręki. Najlepiej kontrolujemy konia, gdy lonża działa bezpośrednio lub pośrednio na wędzidło, a koń dodatkowo chodzi na wypinaczach.
Często nie dostrzega się ryzyka w sytuacji, gdy w hali lonżowany jest koń, a dookoła odbywa się normalna jazda. Na ogół konie są przyzwyczajone do takiej sytuacji, jednak koń lonżowany nie
znajduje się w takim ,wypadku pod całkowitą kontrolą.


Podstawowe figury na ujeżdżalni
Wolty i półwolty
Woltą jest koło o średnicy 6 metrów. Wykonywana jest we wszystkich chodach, choć w galopie wymaga już zebrania i jest ćwiczeniem zaawansowanym. Półwolta jest to pół koła o średnicy 6
metrów, po czym w linii prostej dojeżdża się do ściany w odległości 9 metrów od punktu rozpoczęcia półwolty.

Zmiany kierunku
Trzy podstawowe metody zmiany kierunku na ujeżdżalni to:
-zmiana kierunku (po przekątnej) - wykonujemy ją wyjeżdżając 6 metrów od narożnika, jedziemy po przekątnej przekraczając środek czworoboku (litera X) i dojeżdżamy do ściany 6
metrów od narożnika (w kłusie jedziemy anglezowanym lub ćwiczebnym)
-zmiana kierunku przez ujeżdżalnię - możemy ją wykonywać na polecenie instruktora w każdym miejscu długiej ściany czworoboku (na ogół w kłusie jedziemy w dosiadzie ćwiczebnym)
-zmiana kierunku przez długość - wykonujemy ją jadąc po linii środkowej od litery A do C lub odwrotnie (w kłusie dosiad ćwiczebny, rzadko anglezowany).


Koła
Koła na ujeżdżalni mogą mieć zadaną średnicę (na przykład 10 metrów, 15 metrów, 20 metrów). Koła 20 metrowe wykonujemy w 3 miejscach - koło środkowe oraz 2 koła w oparciu o krótkie
ściany. Koła mniejsze wykonujemy w punktach, które zapewniają wykonanie poprawnego koła o zadanej średnicy.

Zmiana kierunku w kole i zmiana kół
Zmianę kierunku w kole zgodnie z zasadami można wykonać tylko w jeden sposób - punkt zmiany kierunku koń musi przekroczyć na linii środkowej i zawsze w kierunku bliższej krótkiej ściany
(oczywiście oprócz koła środkowego). Zmiana kół (zaznaczona na rysunku ciągłą linią) jest wykonywana jako ósemka, gdzie punkt zmiany pokrywa się z punktem w środku czworoboku, czyli
literą X.

Wężyk
Wężyk polega na odjechaniu od ściany i powrót na nią. Wężyk pojedynczy - zaczynamy na długiej ścianie w odległości 6 metrów od narożnika i odjeżdżamy na odległość 5 metrów od ściany, a
następnie dojeżdżamy do ściany w odległości 6 metrów od narożnika. W wężyku pojedynczym następuje dwukrotna zmiana ustawienia konia - w czasie udjeżdżania od ściany i w czasie
dojeżdżania do ściany na środkach tych krzywych należy zmienić ustawienie konia.
Wężyk podwójny wykonujemy podobnie, lecz odjeżdżamy na 2.5 metra od ściany, powracamy i łagodnym łukiem znowu odjeżdżamy na 2.5 metra. Początek i koniec podobnie, jak w wężyku
pojedynczym. W obu przypadkach w kłusie anglezowanym nie zmieniamy nogi, na którą anglezujemy, aby nie zaburzać rytmu koniowi.

Serpentyna
Serpentyna czysto mylnie nazywana jest wężykiem, co prowadzi do nieporozumień. Serpentyna zaczyna sie zawsze na srodku krótkiej sciany i kończy sie na srodku przeciwnej. W serpentynie
okresla sie ilość zakretów, które naleny zrobić na calej dlugosci ujeżdżalni, każdy zakręt musi być o tym samym promieniu, a pomiędzy kolejnymi zakrętami jest prosta, na której należy zmienić
ustawienie konia. Na prostych między zakrętami następuje również zmiana nogi w galopie (zwykła lub lotna).